موج سبز آزادی منتشر می‌کند: سند رسمی سرقت علمی

در روزهای گذشته پیام‌های زیادی درباره افشاگری اخیر مجله علمی نیچر درباره سرقت علمی وزیر علوم دولت کودتا برایمان فرستاده شده است. موج سبز آزادی پیش‌تر از این در دو گزارش مفصل به بررسی وضعیت مدرک تحصیلی وزیر علوم پیشنهادی رئیس دولت کودتا یعنی کامران دانشجو پرداخته بود و نشان داده بود که مدرک تحصیلی او دارای ابهامات فراوان است.

کامران دانشجو در معرفی‌نامه‌اش به عنوان فرد پیشنهادی احمدی‌نژاد برای تصدی وزارتخانه علوم ادعا کرد که دارای مدرک «دکترای هوافضا از کالج لندن» است و در جای دیگر هم گفته بود که فارغ التحصیل «انستیتو امپریال منچستر» است. ولی هیچ کدام از این دانشگاه‏ها در تاریخ انگلستان وجود خارجی نداشته و ندارند!

همچنین به تفصیل در دو گزارش قبلی موج سبز آزادی توضیح داده شده بود که در هیچ یک از کتابخانه‌های دانشگا‏ه‏های انگلستان با نام‏های مشابه هم اثری از پایان نامه این آقا نیست و هیچ مدرک معتبر و موثقی مبنی بر تحصیل کامران دانشجو در مقطع دکترا در انگلستان غیر از مدعیات خود او وجود ندارد.

با این همه از جایی که به گفته آقای رئیس‌جمهور این کاغذپاره‌ها هیچ ارزشی ندارند، کامران دانشجو از سال‌ها قبل در دانشگاه علم و صنعت به عنوان «استاد تمام» مشغول تدریس است و با همین مدرک دانشگاهی در چندین مسئولیت مهم دولتی نیز حضور یافته است. تنها سند افتخار او در طول دوران اقامتش در انگلستان نیز در آتش زدن یک کتابفروشی به خاطر فروش کتاب سلمان رشدی خلاصه می‌شود که البته به همان دلیل هم تا زنده است حق ورود به انگلستان و کشورهای پیمان شینگن را ندارد. با وجود تمامی این ابهامات و مدارک روشن در مورد سابقه مشکوک تحصیلی آقای دانشجو نمایندگان مجلس طرفدار دولت کودتا به توضیح‏های سرسری و کوتاه در این مورد بسنده کردند و به فردی بی‏صلاحیت و با چنین سابقه سیاه تحصیلی رای اعتماد دادند تا سکان علم و دانش کشور را به دست بگیرد و در مقام وزیر علوم و تحقیقات و فن‏آوری به ارتقاء کیفیت علمی دانشگاه‌ها و پژوهشگاه‌ها همت گمارد!

و اما از آنجایی که کوبیدن بر طبل رسوایی آقایان همیشه باید نه فقط به گوش مردم ایران که به گوش دورترین ساکنان جهان هم برسد، این بار نیز گوشزدهای پی در پی در سایت‌ها میسر نیفتاد و این رسوایی وارد فاز جدیدی شد تا متقلب بودن وزیر علوم دولت کودتا نه فقط به مردم ایران که به گوش همه دنیاهم برسد! مجله علمی نیچر، یکی از معتبرترین نشریات علمی جهان است که چند روز پیش دست آقای کامران دانشجو را برای جمعیت دانشگاهی جهان رو کرد و با انتشار مقاله ساختگی ایشان و مقاله مرجع و اصلی نشان داد که چگونه او دست به سرقت علمی زده است.

------------------------------------------------------------------------------------------------------

Publisher retracts paper by Iran's science minister

Kamran Daneshjou.Raheb Homavandi / Reuters

Iranian researchers say they are dismayed and angered that a 2009 paper¹ coauthored by Kamran Daneshjou, Iran's science minister, appears to have plagiarized a 2002 paper² published by South Korean researchers. The similarities between the articles were revealed yesterday by Nature (see 'Paper co-authored by Iran's science minister duplicates earlier paper'). Iranian scientists say they intend to press for an examination of the allegations, and for the minister's resignation — should wrongdoing be established.

Anthony Doyle, publishing editor for the Springer journal Engineering with Computers, in which the paper was published, also told Nature that the journal will label it as "retracted" online, and include an erratum in the next issue drawing attention to the matter. "Springer takes plagiarism very seriously."

"This is a bitter blow to Iranian academic society, it's a scandal," says Ali Gorji, an Iranian neuroscientist based at the University of Münster in Germany, "I'd like to assure the international scientific community that Iranian scientists are honest and ethical, and that they are offended by this stupid act."

The affair has been widely picked up among Iranian researchers' email networks, blogs and some political news websites in Iran. Researchers inside Iran say that the minister has not yet publicly responded to the allegations, but that they expect him to. "There is a paradoxical situation between Iran's determination to boost science and technology, as stated by the Supreme Leader and the alleged non-ethical action by a science minister of the country," asserts one scientist in Iran, who wanted to remain anonymous.

Striking similarities

The 2009 paper by Daneshjou and Majid Shahravi, from the department of mechanical engineering at the Iran University of Science and Technology in Tehran, in many places duplicates verbatim the text of the 2002 paper published by South Korean scientists in Journal of Physics D: Applied Physics. A smaller number of sentences are identical to those in a paper given at a 2003 conference by other researchers.

"The introduction is copied practically word-for-word," comments Muhammad Sahimi, an Iranian materials scientist at the University of Southern California in Los Angeles, adding that so too are large parts of the methods, results and discussion section. "The English of the paper is not uniform," he notes, "Where they have copied from other papers, it reads smoothly. Where they have tried to add things themselves, it does not read as smoothly."

Similarly, almost all the figures, and their captions, are copied from the South Korean paper, although their order is sometimes different, he notes, adding that some are mirror images of those in the earlier paper.

Nature has since discovered that another 2009 article³ by the same authors, published in the Taiwan-based Journal of Mechanics, contains large chunks identical to a 2006 article published by a US scientist in Elsevier's International Journal of Impact Engineering⁴, as well as material from the paper by South Korean scientists.

Nature has made repeated efforts to contact Daneshjou and Shahravi for comment without success.

Controversial appointment

Many Iranian researchers have disputed Daneshjou's nomination as science minister. "The man's appointment was a political action by the government. He was not selected, nor is he supported, by Iranian scientists," says Gorji.

Daneshjou served as the head of the interior ministry's office that oversaw the conduct of the contested presidential elections last June, which returned President Mahmoud Ahmadinejad to power. He was also Tehran's governor general from 2005-2008, and is described by scientists as a hardliner with ties to the revolutionary guards — most Iranian scientists, inside and outside the country, support the reformist movement.

Many researchers fled Iran during the cultural revolution in the early 1980s. The regime closed universities for three years, and violently purged them of any Western or non-Islamic influences.

Some now worry that a new purge of the universities is on the way, following Supreme Leader Ayatollah Ali Khamenei's denouncing in early September of the humanities and social sciences taught in universities as a corrupting influence causing students to doubt and question Islamic values, and called for a revision of what was taught. Such alleged influences have also been a recurring theme in the recent public confessions and show trials of protestors

------------------------------------------------------------------------------------

جریان از این قرار است که کامران دانشجو در مقاله‏‌ای که همراه با فرد دیگری به نام مجید شهراوی نوشته و چاپ کرده‏اند، از مقاله‏ای که در سال ۲۰۰۲ بوسیله محققان کره ای انتشار یافته بود کپی برداری نموده‌اند و بدون ذکر منبع دست به انتشار این مقاله زده‌اند. جالب اینجاست که جناب دانشجو به کپی‌برداری از یک مقاله بسنده نکرده‌اند و در قسمت‌های دیگری از این مقاله تقبلی به کپی برداری از مقاله دیگری که توسط محققان آمریکایی، انگلیسی و چینی در سال ۲۰۰۳ چاپ شده، پرداخته است. آنتونی دویل ادیتور مجله «اسپرینگر ژورنال مهندسی با کامپیوتر» که مقاله دانشجو را چاپ کرده در مصاحبه خود با نیچر گفته است که مجله‏اش در شماره بعدی خود مقاله دانشجو را به عنوان یک سرقت علمی‌ معرفی‌ خواهد کرد. در این میان یکی از دانشمندان دانشگاه جنوب کالیفرنیا که خواسته نامش فاش نشود در پیامی به موج سبز آزادی نشان داده است که چگونه «مقدمه مقاله جناب آقای دانشجو کلمه به کلمه کپی برداری شده است.» این دانشجو همچنین افزوده است که «در قسمت‏های دیگر هم این کپی برداری به چشم می‏خورد و در حالی‌که متن انگلیسی مقاله یاد شده بسیار ناشیانه به طرز تابلویی در جاهایی که کپی برداری صورت گرفته ناگهان، انگلیسی متن روان می‌شود ولی قسمت‏هایی که خودشان سعی کرده‏اند چیزهایی به متن اضافه کنند انگلیسی روانی ندارد.

بنابر گفته این دانشجو، «تقریبا تمام اعداد و زیر نویس‌های مقاله دانشجو از مقاله کره‏ای کپی برداری شده که در بعضی جاها ترتیب آنها عوض شده است ولی در بعضی جاها دانشجو حتی به خود زحمت تغییر مکان زیرنویس‌ها را هم نداده و عینا موبه مو مقاله کره‏ای را کپی کرده است.» شایان ذکر است که آقای دانشجو به یکبار سرقت علمی و ادبی بسنده نکرده و مقاله دیگری از او و همکارش در مجاله «ژورنال مکانیک» در سال ۲۰۰۹ نیز منتشر شده است که کپی برداری از مقاله یک دانشمند آمریکایی بوده که در سال ۲۰۰۶ نوشته شده است. دانشجویان و دانشگاهیانی که تجربه تحصیل در دانشگاه‌های خارج از کشور را دارند به خوبی عمق قبح این جریان را درک می‌کنند و می‌توانند بفهمند وقتی یک آکادمیسین یا دانشجو در دانشگاه‌های اروپایی و آمریکایی دست به تقلب بزند در حقیقت گور زندگی علمی و دانشگاهی خود را برای همیشه کنده است.

استفاده از حتی یک کلمه از دسترنج علمی دیگران از هتک آبروی یک فرد هم بدتر است. در دانشگاه‌های معتبر دنیا، قوانین بسیار سفت و سختی برای سرقت علمی (plagiarism) وجود دارد و هر دانشجو به محض ورود به دانشگاه باید واحد درسی مخصوصی جهت آشنایی با نحوه استفاده از آثار دیگر محققان و دانشمندان را سپری کند. حتی بهره‌گیری از یک متن علمی در صورت تغییر واژگان متن هم تقلب محسوب می‌شود و اگر یک اثر علمی، کوچکترین نقشی در الهام بخشیدن به دانشجو برای انجام یک کار علمی هم داشته باشد، آن دانشجو موظف به ذکر نام آن منبع به عنوان یکی از مراجع تحقیق خود است. تقلب در سیستم دانشگاه‌های معتبر جهان شرم‌آورترین عملی است که ممکن است یک نفر مرتکب شود و در صورت ارتکاب به این عمل زشت، تعلیق و یا اخراج از تحصیل برای همیشه را در پی خواهد داشت.

حال با چنین قواعد سفت و سختی، باید دید آقای کامران دانشجو که به قول خودشان دنیادیده هم هستند و احتمالا از عمق قبح عملشان آگاهند چرا دست به چنین عملی زده‌اند؟ آیا لحظه‌ای با خود نیندیشیدند که به محض ورود یک اثر آکادمیک به زبان انگلیسی به دنیای نت ممکن است، صاحبان آن اثر، با این تقلب شرم‌آور روبرو شوند؟

آیا آقای دانشجو لحظه‌ای فکر نکرد که آکادمیسین‌های دنیا با این دست مسائل به هیچ عنوان شوخی ندارند و به این راحتی‌ها از کنار آن نمی‌گذرند؟ و از همه مهم‌تر، سوالی که نه فقط موج سبز آزادی، بلکه هر ایرانی فرهیخته‌ای به کرات می‌پرسد این است که چگونه "دانشجو"ی متقلبی که در دوران تحصیلش حتی یک مقاله علمی نتوانسته تولید کند و اکنون بر مسند استادی دانشگاه تکیه زده چگونه دانشجویانی که زیر دست او پرورش پیدا می‌کنند را به لحاظ علمی امین و صادق بار خواهد آورد؟ و مساله‌ای که شاید از همه این‌ها سوال برانگیز باشد مربوط به نقش کلیدی این فرد متقلب در انتخابات اخیر ریاست جمهوری به عنوان رئیس ستاد انتخابات کشور است. آیا کسی که به این راحتی دسترنج علمی دیگران که زائیده سال‌ها تلاش و زحمت شبانه‌روزی آنهاست را به نام خود سند می‌زند، می‌تواند از رای مردم کشورش که دسترنج ماه‌ها شور و شوق و تلاش و زحمت شبانه‌روزی احزاب، گروه‌ها و جوانان و مردان و زنان ایران‌دوست پاسداری کند؟

موج سبز آزادی برای نمونه قسمتهایی از متن انگلیسی این دو مقاله را آورده تا نشان دهد که چگونه آقای دانشجو و همکارش دست به این سرقت علمی بی‌شرمانه زده‏اند.

مقدمه مقاله تقلبی کامران دانشجو که کلمه به کلمه از مقاله بالا کپی برداری شده است:

شیرین کام

شیرین کام